The Cold Desire
   Strona Główna FORUM Ekipa Sklep Banner Zasady nadsyłania prac WYDAWNICTWO
Marca 28 2024 23:10:38   
Nawigacja
Szukaj
Nasi autorzy
Opowiadania
Fanfiki
Wiersze
Recenzje
Tapety
Puzzle
Skórki do Winampa
Fanarty
Galeria
Konwenty
Felietony
Konkursy
ŚCIANA SŁAWY
Tutaj będą umieszczane odnosniki do stron, na których znalazły się recenzje wydanych przez nas książek









































POLECAMY
Pozycje polecane przez naszą stronę. W celu zobaczenia szczegółów należy kliknąć w dany banner





Witamy
Strona ta poświęcona jest YAOI - gatunkowi mangi i anime ukazującemu relacje homoseksualne pomiędzy mężczyznami. Jeśli jesteś zagorzałym przeciwnikiem lub w jakiś sposób nie tolerujesz homoseksualizmu, to lepiej natychmiast opuść tę witrynę - resztę naszych Gości serdecznie zapraszamy
Niespodzianka 2
Spojrzałem po raz kolejny na zegarek. 19.45. Iść, czy nie iść? A co jeśli będzie mnie szantażował? Takiego zdjęcia na pewno nie będę w stanie wytłumaczyć. Zostanę uznany za geja do końca studiów! O, Boże! Już widzę tych wszystkich ludzi, którzy będą wytykać mnie palcami jak zwierzę w Zoo. Nie dadzą mi nawet powiedzieć prawdy..., ale prawda wcale nie wygląda lepiej! Matko, w co ja się wpakowałem?!
19.50. No i co ja mam do jasnej cholery zrobić?! Siedzę jak ten osioł i nie wiem, co mam ze sobą zrobić, ani kogo zapytać o radę w takiej sprawie. No, bo komu normalnemu przytrafia się coś TAKIEGO?! Jęknąłem, zasłaniając twarz rękami, gdy do pokoju wszedł Grzesiek. Niewysoki chłopak w spodniach z kroczem w kolanach i granatowej bluzie, a w ręce nieodłączny dodatek - telefon komórkowy - z które
go wiecznie wysyła SMS'y do swojej "kuzynki" (tak naprawdę to nikt nie wie, kim ona jest). Spojrzał na mnie zaskoczonym wzrokiem i, jakby nigdy nic, poszedł zajrzeć do lodówki. Chwilę później westchnął wymownie.
- Co jest?
- Artur już ci mówił? - zapytałem zrozpaczony.
- A co takiego miał mi powiedzieć? - wyraźnie nie rozumiał o co chodzi. Czyżby jednak Artur milczał? Po raz pierwszy by mu się to zdarzyło.
- O tym incydencie dwa tygodnie temu... - mruknąłem speszony. Ciągle trudno przyjąć mi ten fakt do wiadomości.
- A, to. Nie, no nic nie musiał mówić. - powiedział jak zwykle na ludzie Grzesiek. - To twoja sprawa, co i z kim robisz tylko, że... - zaciął się.
- Tylko, że co?
- Mógłbyś następnym razem nie robić tego tutaj? Wiesz, to jednak krępujące... Gdybym znowu zastał cię w takiej sytuacji... Po prostu nie życzę sobie takich akcji, ok? - Prosto z mostu. O, tak. Teraz mi tego trzeba. Myślenia o mnie jak o homo. Dzięki Marek... Wielkie dzięki...
- A gdybym robił to z dziewczyną?
- To nie miałbym nic przeciwko. - szybka odpowiedź. To coraz bardziej dobijające. - Jestem tolerancyjny, ale też mam granice. Wybacz Kamil.
- Spoko, nie szkodzi... - uśmiechnąłem się krzywo. - Nie mam zamiaru tego powtarzać, bo nie jestem gejem.
- Jesteś pewien? - brunet uniósł wymownie brew. - Wyglądałeś wtedy jakby ci się to naprawdę podobało.
- Przed chwilą sam na to narzekałeś, a teraz mnie namawiasz do zostania homoseksualistą? - prychnąłem zniesmaczony całkowicie zapominając o godzinie, a Grzesiek wzruszył ramionami, wysyłając kolejnego SMS'a.
Już otwierałem usta, żeby coś powiedzieć, gdy drzwi pokoju otworzyły się ponownie i do pomieszczenia wpadł Rafał. Był zdyszany i wyraźnie czymś przejęty.
- Widzieliście to?! - wysapał, wymachując jakąś kartką. - Jest powywieszane na oknach całego uniwersytetu!
- Co to? - zapytałem głupio i nagle zamarłem. - Kurwa mać! Jasna cholera, niemożliwe!
Mój najgorszy koszmar się spełnił. To było ogromne powiększenie zdjęcia ze mną i Markiem w roli głównej. A jednak... Szantaż. To się wpakowałem. Po sam pas. Boże, jak dobrze, że jestem daleko od rodzinnego miasta! Gdyby ktoś z bliższych znajomych mojej rodziny to zobaczył!
- Dużo osób to widziało? - potrząsnąłem Rafałem, który natychmiast się ode mnie odsunął na odległość trzech metrów. - Nie jestem gejem do kurwy nędzy! To wszystko jakiś cholerny żart! Nie mów, że w to wierzysz?!
- Wiesz... - wymamrotał zmieszany, a Grzesiek stał w ogóle niewzruszony całą tą sytuacją.
- Oo... To już za piętnaście dziewiąta? - niefrasobliwy ton kolegi doprowadził mnie do... Już sam nie wiem, do czego. Pewnie już dawno wyszedłem z siebie i stanąłem obok. Może się uszczypnę, a to okaże się snem? Oby tak było. Oby.
I nagle coś sobie uświadomiłem. Za piętnaście dziewiąta powiedział? No, nie...
- Jezu, jak mogłem zapomnieć?! - jęknąłem, uderzając się otwartą dłonią w czoło. - Jestem totalnym idiotą.
- Nie zaprzeczę. - zaśmiał się krótko Grzesiek. I wtedy, chyba tylko jego, to bawiło, bo mi wcale nie było do śmiechu.














Komentarze
Brak komentarzy.
Dodaj komentarz
Zaloguj si, eby mc dodawa komentarze.
Oceny
Dodawanie ocen dostpne tylko dla zalogowanych Uytkownikw.

Prosz si zalogowa lub zarejestrowa, eby mc dodawa oceny.

Brak ocen.
Logowanie
Nazwa Uytkownika

Haso



Nie jeste jeszcze naszym Uytkownikiem?
Kilknij TUTAJ eby si zarejestrowa.

Zapomniane haso?
Wylemy nowe, kliknij TUTAJ.
Nasze projekty
Nasze stałe, cykliczne projekty



Tu jesteśmy
Bannery do miejsc, w których można nas też znaleźć



Ciekawe strony




Shoutbox
Tylko zalogowani mog dodawa posty w shoutboksie.

Myar
22/03/2018 12:55
An-Nah, z przyjemnością śledzę Twoje poczynania literackie smiley

Limu
28/01/2018 04:18
Brakuje mi starego krzykajpudła :c.

An-Nah
27/10/2017 00:03
Tymczasem, jeśli ktoś tu zagląda i chce wiedzieć, co porabiam, to może zajrzeć do trzeciego numeru Fantoma i do Nowej Fantastyki 11/2017 smiley

Aquarius
28/03/2017 21:03
Jednak ostatnio z różnych przyczyn staram się być optymistą, więc będę trzymał kciuki żeby udało Ci się odtworzyć to opowiadanie.

Aquarius
28/03/2017 21:02
Przykro słyszeć, Jash. Wprawdzie nie czytałem Twojego opowiadania, ale szkoda, że nie doczeka się ono zakońćzenia.

Archiwum