 ŚCIANA SŁAWY | Tutaj będą umieszczane odnosniki do stron, na których znalazły się recenzje wydanych przez nas książek
|
| POLECAMY | Pozycje polecane przez naszą stronę. W celu zobaczenia szczegółów należy kliknąć w dany banner
|
|
| Witamy |
|
Strona ta poświęcona jest YAOI - gatunkowi mangi i anime ukazującemu relacje homoseksualne pomiędzy mężczyznami. Jeśli jesteś zagorzałym przeciwnikiem lub w jakiś sposób nie tolerujesz homoseksualizmu, to lepiej natychmiast opuść tę witrynę - resztę naszych Gości serdecznie zapraszamy
|
| Siostrzany wkład 7 |
Niespełna dwadzieścia minut później Adrian już zatrzymywał swoją toyotkę pod blokiem w tak zwanej lepszej dzielnicy miasta. Kiedy wysiedliśmy wskazał mi paluszkiem rozświetlone okna na czwartym piętrze.
- To tam. Wygląda nieźle, prawda? - Posłał mi pocieszający uśmiech.
- Taaa... - Mruknąłem dość cicho. Jednak zrozumiał.
- Nie martw się! Będzie dobrze!!
Pchnął mnie lekko w stronę wejścia. Od wejścia pchnął mnie w stronę windy a stamtąd ponownie wypchnął mnie na korytarz. Tak wciągnął mnie w długi, mokry pocałunek. Kiedy zakończył go delikatnie gryząc moje wargi powiedział pewnie.
- Jesteś ze mną. Kocham Cię. Jesteś śliczny i będzie ok. Nie martw się na zapas! Wisi mi co powiedzą. I tak jesteś moim skarbem, nie ich, moim! - I mój przystojniak zapukał do tych cholernych drzwi. Moje biedne serduszko natomiast zapukało do mojego gardła. Nie minęło sześć godzin od obiadu, więc nadal mam czym wyhaftować im podłogę... Ludzie! Strzeżcie się!!!
Drzwi otworzył piegaty szatyn. Roześmiany z kieliszkiem szampana w ręku i w fiołkowej koszuli. Najpierw spojrzał na Adriana a potem zauważył mnie. Skulonego za jego ramieniem i zasłaniającego się jego granatową koszulą. Zrobił głupią i przede wszystkim zdziwioną minę.
- Eeee... Adrian? A nie miałeś przyjść ze swoim SKARBEM? Właźcie... - Zawracam, serio! I zaraz się poryczę!
- Wracaj mi tu... - Szepnął mi do ucha mój chłopak i pociągnął za rękę w stronę drzwi. - Tak Zbychu, miałem i przyszedłem. - Staliśmy w przedpokoju. To znaczy ja stałem, bo mój chłopak był nieco aktywniejszy... Właśnie zaciągnął ze mnie płaszczyk. - Na miłość boską... nie pogryzą cię tu! - Odwiesił go razem ze swoim na wieszak.
- Zbychu? Czy to Adrian? Przyprowadził jak obiecał, tą swoją Tajemniczą Miłość? - Dobiegł mnie kobiecy głos z pokoju.
- Eeee... przyprowadził... - Odpowiedział niezbyt pewnie szatyn. Widać było, że nie ma zielonego pojęcia jak zareagować. Zawstydzony przyjrzałem się swoim skarpetkom. Zdecydowanie były do pary... Po słowach piegacza do przedpokoju zaczęli się schodzić ludzie. Oprócz nas (Adiego i mnie) i Zbyszka do pomieszczenia wpadły trzy dziewczyny, mocno wyciągając szyje i jeszcze jeden chłopak. Miałem ochotę schować się za mojego towarzysza.
- Witam. Przepraszam za małe spóźnienie. Jak obiecałem, przyprowadziłem mojego Skarba. - Usłyszałem podenerwowany a jednak pogodny głos Adriego. - Przyjaciele, oto moje słońce Tico. - Przyciągnął mnie do siebie i z pewną satysfakcją zauważyłem w jego głosie niekłamaną dumę. Postanowiłem zachowywać się godnie i podniosłem dzielnie głowę. Przyjrzałem się każdemu z osobna. Dwie szatynki i jedna blondynka, oprócz szatyna zwanego Zbyszkiem napotkałem jeszcze na rudzielca. Wszystkich znałem z opowiadań. Nie umiałem rozróżnić tylko szatynek.
- Cześć. - Usłyszałem swój nieco drżący głos. - Miło mi poznać. Adrian opowiadał mi o was same miłe rzeczy. - Adrian pogłaskał mnie po karku.
- Tico, przedstawiam ci Zbyszka... - Wskazał na piegusa. - Mateusza... - Wskazał na rudzika. - Gośkę. - Blondyna. - Martę.. - To ta wyższa z szatynek, w zielonej bluzce. - ...i Anetę. - Druga szatynka, w beżowym podkoszulku. Każdy z towarzystwa po kolei podał mi dłoń na przywitanie.
A potem... A potem zaległa taka głupia cisza. Oni nie spodziewali się chłopaka. Tego byłem pewien, ja nie wiedziałem jak mam się zachować, a Adrian chyba czekał na jakiś ciepły gest z ich strony. Spodziewał się chyba po nich jakiejś żywszej reakcji... I wreszcie do mnie dotarło, że tak samo jak ja obawiałem i obawiam się reakcji moich znajomych i matki, jak się dowiedzą o mojej orientacji, tak dla Adriana była bardzo ważna reakcja jego przyjaciół i znajomych.
- Eeee... zapraszamy dalej! - Z ciszy wyłamała się Gośka. - Nam też miło cię poznać. Po prostu... szczerze mówiąc nie spodziewaliśmy się takiego obrotu spraw! - Roześmiała się trochę skrępowana. Zresztą nie mniej niż ja.
- Nie ma sprawy. Wiem, że to ekhm... szokujące... - Powiedziałem i postarałem się przywołać na twarz uśmiech. Wiem, że wypadł raczej słabo ale na Adiego podziałał chyba jak balsam. W każdym razie wstąpił w niego jaki taki entuzjazm.
Aneta, szatynka o niebieskich oczach złapała mnie pod ramię i wciągnęła mnie do dużego pokoju i usadziła na kanapie. Obok usadowił się mój chłopak. Reszta towarzystwa rozsiadła się na drugiej kanapie i na fotelach. Mojej uwadze nie umknął fakt, że podobnie jak ja z Adim siedzieliśmy razem, trzymając się za ręce, tak Zbyszek z Martą robili to samo. No tak... Adi mówił, że od niedawna są parą.
- Posłuchaj... - Zwrócił na siebie moją uwagę Mateusz. W sumie nie wiem czy moją czy Adiego... Nie wiem do kogo to było! - Nie spodziewaliśmy się... ekhę przystojnego chłopaka. Już bardziej zastanawialiśmy się czy nie jesteś związany z jakąś okropnie brzydką dziewczyną ze sporą nadwagą.. - Pomacałem się z pewną obawą po brzuszku. Czy ja jestem tłusty? Towarzystwo się roześmiało. Czy to dobrze? - ...albo z taką seksbombą, że chciał ją mieć tylko dla siebie... - To już wybitnie było skierowane do mnie.
- Zaskoczeni z pewnością... - Prychnąłem rozbawiony. - I jak? Jest bardzo źle? Mocno zawiedzeni? - Zapytałem szczerze ciekawy i ze względu na Ardiego miałem nadzieję, że ich odpowiedź nie będzie bardzo zła...
- Zdziwieni, zdziwieni. Ale nie można powiedzieć, że negatywnie. - powiedziała Marta. Aż poczułem, jak Adrian się odpręża.
- Mówiłem, że mam cudnego Skarba! - Jego usta rozciągnęły się w uśmiechu.
- Przestań... tylko dla ciebie jestem skarbem bo biedak zakochany jesteś... - Ofuknąłem go zawstydzony. Towarzystwo się roześmiało.
W ciągu następnych kilku godzin okazało się, że ci ludzie nie są wcale tacy źli. Gadało się nieźle. Pewne kontrowersje wzbudził jednak mój wiek. Po rozmowie i moim wyglądzie spodziewali się, że co najmniej mam maturę za sobą. Nie wpłynęło to jednak w żaden sposób na nasze późniejsze tematy rozmów. Z pewną dozą ostrożności ale jednak sporo pytali o nasz związek. Od kiedy się znamy, jak długo to trwa, czy na poważnie, co w sobie lubimy i tak dalej... To już po trosze stawało się irytujące... Szczególnie kiedy Gośka okazała się yaoistką... na Boga... dogadałaby się z Remi! To byłoby straszne! Ona choć zna mnie od kilku godzin już zaczynała pytać jak długi jest mój interes i jaka pozycja jest nasza ulubiona... można by to niby zwalić na ilość alkoholu, którą ta kobieta w siebie wlewała... no ale... Adrian jako kierowca nie pił wcale a ja grzecznościowo ledwo maczałem dzióbek. Nie wyobrażam sobie przedstawienia jakie mógłbym urządzić, gdybym się upił... Do tej pory po pijaku spróbowałem seksu bez nawilżenia, wisiałem na lampie i wystąpiłem w klubie karaoke drąc się nieprzytomnie i robiąc striptiz przed jakąś starą babcią. Kiedy piję na osobności z Adim, to później on ma swój ulubiony dziki seks i małe przedstawienie. Jakoś bez procentów nigdy nie udało mi się luźne podejście do obydwu tych rzeczy. A próbowałem...
- Hej... a tak właściwie... to jak się poznaliście? Kiedy? - Spytała w pewnej chwili Aneta.
Spojrzałem na błogi uśmiech Adriana. Dałem mu się wypowiedzieć.
- W szkole. Jeszcze w liceum. Ja kończyłem, on zaczynał. Pomagałem mu w francuskim... jego klasa była do przodu a dla niego był to pierwszy kontakt z tym językiem...
- Chwila! To Tico... jesteś sporo młodszy! - Zdziwiła się Gośka. - to shota jest!
- Bez przesady... jestem tylko dwa lata młodszy... - Odrzekłem, szukając wzrokiem oparcia w Ardianie.
- Nadrabia inteligencją... Chwilami jest dużo poważniejszy i dojrzalszy niż ja. - Roześmiał się mój facet. A mnie zapiekły policzki.
- Przestań... - Udało mi się wyjęczeć.
- To ty jeszcze jesteś w liceum?! - Aneta zapiszczała zdziwiona.
-T-tak... w maturalnej klasie... - Udało mi się wystękać.
- Nie wyglądasz... - Pokręciła z niedowierzaniem głową. - Wyglądasz na studenta... Swoją drogą... na co chcesz zdawać?
- Jeszcze nie zdecydowałem się do końca... ale chciałbym studiować medycynę. Nad specjalizacją jeszcze nie myślałem. - No co? A wy już macie szczegółowe plany? Jeśli tak, to gratuluję! Ale ja nie...
Zbyszek gwizdnął przez zęby. - Rzeczywiście zdolna bestia. Albo odważna. Podobno strasznie ciężko się dostać.
- O taaak.. Straszcie mnie. - Zrobiłem zrezygnowaną minę. I tak pewno zwieję przed terminem...
- Długo już ze sobą jesteście? - Wróciła na interesujący ją temat Gośka. - Na poważnie?
- Od lutego, dwa lata temu. - Odpowiedział pewnie Adi. - Na poważnie. Z mojej strony na pewno.
- Z mojej strony też... - Policzki mnie piekły jak cholera. Mój przystojniak się mnie nie wyparł! Teraz byłem w stanie przenosić góry.
- Uprawiacie seks, czy jesteście grzecznie platoniczni? - Gośka była bardzo ciekawa i nawet nie speszona. Ja za to zakrztusiłem się popijanym właśnie szampanem. Adrii za to poklepał mnie po pleckach i tylko leciutko zarumieniony pokiwał twierdząco głową.
- Sypiamy ze sobą... aktywnie...
- A dobry jest w tym Adrian? - To pytanie było skierowane wybitnie do mnie. Ponownie zacząłem się dusić.
- Uchylam się od odpowiedzi! Stanowczo!! - Zakomunikowałem całemu towarzystwu i nagle zainteresowanemu mojemu facetowi. Dlaczego on się nawet nie zawstydził?!
- A Tico? Jaki jest? - Co?! Treaz ja? Mowy nie ma!
- Tobie też radzę nie odpowiadać... - Oświadczyłem grobowym głosem.
Adrian zamknął już pomału rozchylając się usta. Gdyby powiedział, spałby na kanapie!
- ...Aa...? - Widać było, że ta porąbaną baba ma jeszcze jakieś pytania! Ja się zaraz stąd wynoszę! Zanim spyta o długość mojego ptaszka...
- Yyyy? Pytaj! - Łaskawie przyzwolił mój luby.
- Jak... jak duża jest różnica pomiędzy waszymi wymiarami? - Boże!!!!!! Koszmar się spełnia! Jeśli on odpowie na to pytanie... to. to, TO DZIŚ BĘDZIE SPAŁ NA KANAPIE!!! I co z tego, że to jego dom...
Chyba jednak właściwie odczytał moją minę bo roześmiał się tylko nerwowo patrząc na mnie i powiedział.
- Proszę inny zestaw pytań!
- No to... Jaka pozycja jest waszą ulubioną? Macie tą samą, czy inne?
- BOŻE! Przestań! - Nie wytrzymałem i wydarłem się na całe gardziołko. - I wy też! - Ona pytała, a reszta miała wzrok godny stada wygłodniałych sępów! - Koniec tego tematu! Opowieści dziwnej treści pochodzące z sypialni nie są dobrym tematem na pierwsze spotkanie! - Nie... ja wcale nie histeryzuję! Wy nie widzieliście jak to wygląda w moim wydaniu! O. Adrian mnie przytula. Uspokajająco całuje w policzek.
- Już... chyba rzeczywiście to poszło w złą stronę... - chyba?! Ma chociaż minę winowajcy... rozbawioną ale winowajcy...I tak będzie spał pod osobną kołdrą!
A reszta towarzystwa, już bardziej rozluźniona patrzyła na nas z pobłażaniem. Jasne! Im nie zadano takich pytań! Poza tym ja widzę ich po raz pierwszy w życiu! Co z tego, że znam ich z opowiadań? To nie to samo.. Będę musiał przypilnować, żeby Adii nie odpowiadał na takie pytania kiedy spuszczę go z zasięgu wzroku... W każdym razie... chyba mnie zaakceptowali.
Żeby nie przesadzić i nie zwazelinować... Cała ta imprezka na początku była okrutnie wręcz drętwa... ale kto widział porywającą atmosferę na wstępie? No właśnie, nikt. Było, nie było obydwie strony musiały się też przyzwyczaić do zaistniałej sytuacji. Ja do nich a oni do mnie. Wiadomo... kiedy alkohol zaczął działać było już lepiej. Później nawet trochę potańczyłem. Chyba nawet było mi to potrzebne. Trochę ich polubiłem. Już wiem za co on ich tak lubi. To chyba najważniejsze.
Nie. To wszystko nieważne. Najważniejsze jest to, że Adrian miał uśmiech na twarzy, że cieszył się z tego, że nie było żadnej afery. Cieszył się, że dogaduję się z jego przyjaciółmi. Ja też cieszyłbym się gdyby moi przyjaciele przyjęli go tak po prostu. Bez zastrzeżeń. Ale czy to możliwe? Czy ja tego dożyję? Czy ja w ogóle dożyję niedzieli? W końcu ten uroczy sobotni obiadek zbliża się wielkimi krokami... na dobrą sprawę zostało mi tylko kilkanaście godzin przed tą sądną godziną. Chyba złe myśli odbiły się na mojej twarzy, bo Adri w pewnej chwili kiedy zostaliśmy na chwile sami zagaił mnie:
- Tico? - Zatroskany głos... Niedobrze!
- Tak?
- Stało się coś? Jesteś smutny. - Hehm... teraz jego głos jest smutny...! ja tak nie chcę!
- Nie, nic się nie stało. Wydaje ci się. - Starałem się żeby mój głos zabrzmiał właściwie.
- Niestety nie, Maleństwo. Widzę przecież. Ktoś stąd sprawił ci przykrość? - Spytał spokojnie ale ja wiedziałem, że całym sobą modli się żeby było inaczej.
- Nie! Masz rację... - Chyba nie ma co udawać. - Jestem troszeczkę smutny... ale nikt tu mi nic nie zrobił.
- Więc o co chodzi? - Odetchnął z ulgą. Widocznie. Nie do końca ale jednak.
- Martwię się jutrzejszym "obiadkiem"... - Powiedziałem z uśmiechem. Bo to był uśmiech, prawda?
- Hej! Gołąbeczki? Co robicie sami w kącie?! - Mateusz macha w naszą stronę. Śmieje się. Staram się odpowiedzieć tym samym.
- Gruchamy! A czym zajmują się porządne gołąbki w kącie? - Odpowiedziałem mu wesoło. A do Adiego ciszej. - Nie przejmuj się! Nie psujmy imprezy! Mi zaraz przejdzie! - On też się uśmiechnął ale nie jestem pewien czy był to wesoły uśmiech.
W każdym razie dołączyliśmy do reszty.
|
|
| Komentarze |
dnia padziernika 13 2011 11:24:15
Komentarze archiwalne przeniesione przez admina
Seregil (Brak e-maila) 22:19 12-07-2007
Przebrnąłem.Dosłownie.Ciężko było.No ale..jak już przebrnąłem to chyba coś znaczy.Nie jest aż tak źle...chyba.Ale ja się nie znam.Pisz dalej i ćwicz operowanie słowem, to następne prace będą lepsze.Tej posługując się miarą szkolną..wystawiłbym jakieś...3+/4-.Nie jest źle;-)
wiolka (Brak e-maila) 16:55 13-07-2007
Swietny pomysł na opowiadanie. Mało jest "tworków" dotykających problemu rodziców i ich stosunku do odmiennej orientacji swoich dzieci, a to jest naprawdę bardzo ważny problem. Co do samego opowiadania, to nie jest zbyt "górnolotne", ale chyba nie o to tu chodzi. Jest naprawdę ciepłe i z odpowiednią dawką takiego światełka Pisz dalej, a z każdym następnym opowiadaniem powinno być jeszcze lepiej. Pozdrawiam i czekam na kolejne.
FunnyBunny (Brak e-maila) 23:33 13-07-2007
o matko... przeczytałam całe i bardzo mi sie podoba !! ^Q^ fajnie by było jak byś pisała dalej to opo ^Q^ więc czekam na twoje kolejne texty ! ^Q^
Viv (Brak e-maila) 17:17 14-07-2007
podobało mi się. a to tak znowu często się nie zdarza. uśmiałam się niesamowicie 
ustosunkowywując się do końcowego pytania - może trochę za szczęśliwe zakończenie. nie mówię, że to powinien wyjść z tego jakiś angst, no ale jak na mój gust, mama była trochę zbyt entuzjastycznie nastawiona...
Viv (Brak e-maila) 17:24 14-07-2007
wrrr... zjadło mi poprzedni komentarz... i nick'a też...
bardzo mi się podobało! a to tak często się nie zdaża... uśmiałam się niesamowicie
jedyne 'ale': koniec BYŁ ZBYT szczęśliwy. ale to dobrze, że sama jesteś tego świadoma
oreiX (Brak e-maila) 22:31 15-07-2007
Bardzo mi się podobało. I nie, nie uważam aby koniec był zbyt szczęśliwy. Był raczej normalny. By cała ta sytuacja mogła mieć albo taki finał albo smutny, prawda? Bardzo dobrze pokazane relacje miedzy bliźniakami a matką. I zdecydowanie_ problem akceptacji odmiennej orientacji- Bravo.
Słodki ale mądry tekst.
Gratuluję rewelacyjnego stylu. Czytało się niesamowicie swobodnie lekko i przyjemnie.
Spewnością wrócę jeszcze nie jeden raz do tego tekstu. Tak na poprawę humoru. B.R.A.V.O!
POZDRAWIAM
kaika (Brak e-maila) 23:01 24-07-2007
mnie się tam bardzo podoba. proszę o więcej opowiadanek 
meteogirl (Brak e-maila) 21:54 06-08-2007
brawo! ciekawe, słodkie, z nutką humoru, choć nieco surrealistyczne... mimo wszystko dobre! szkoda tylko, że tak mało seksu
Karola (Brak e-maila) 16:53 08-08-2007
Opowiadania super. Nie tylko przebrnęłam ale nawet mi sie podobało. Napisz coś jeszcze prosze
Haru-chan (haruki_ito@wp.pl) 15:35 01-09-2007
Hehm ^^ dziekuję bardzo za wszystkie komentarze ^^ Wielkie buziaczki...;*** Właśnie wysyłam nowe opo... tym razem króciutkie... Wiem, że to było zasłodkie... Tylko jedno, jedyne "ale" dla czytelników... JESTEM CHŁOPCEM T_T
Yumi-kun (yaoi69@wp.pl) 16:46 06-10-2007
Cuuudneee ^^ Mi to sie jakos tak bardzo lekko czytało ^^ hjehjehje... YAOISTKI RZˇDZˇ!!!
Fairy (varazsskatulya@gmail.com) 19:30 17-10-2007
Haru-chan... wysłałam ci maila, prosze przeczytał. Fairy
Haru-chan (Brak e-maila) 22:13 22-12-2007
Fairy, nie dostałem maila od Ciebie...  może wyślij jeszcze raz. Buziaczki...
asjana (Brak e-maila) 22:19 26-02-2008
hej czytałam to kiedyś w częściach i mi sie bardzo podobało w wczoraj przeczytałam jeszcze raz w całości i podoba mi się tak samo, albo nawet lepiej. TZN ,że to opowiadanie jest naprawdę dobre jak się do niego wraca.Pozdrawiam
Haru-chan (Brak e-maila) 13:02 06-03-2008
!!!... *o* dzięki za komenta. Zapraszam wszystkich także do innych moich opków, bo czują się (i ja razem z nimi) lekko zapomniane... Poproszę o jeszcze więcej komentów!!! ^^
Mreu (Brak e-maila) 20:57 04-06-2008
To że nie ma komentów nie znaczy że są nieczytane... Narcyz xDDDDDDDDDD To Ci musi starczyć za komentarz 
Lilith (Brak e-maila) 18:40 03-07-2008
Jak dla mnie nie było aż tak źle.przymierzałam się dwa razy do przeczytania tego opowiadania ale za drugim razem udało mi się przeczytać.Porusza takie zwyczajne sprawy które przecież każdego mogą dotknąć.Zakończenie jest takie jakie powinno być.Niektórym może się wydawać że jest zbyt proste,zbyt mało zaskakujące jednak według mnie takie rodzaj opowiadań też powinien mieć swoje miejsce.Bez tego niepokoju,przemocy,brutalności, co przecież zdarza sie często.Czyta się płynnie i szybko.
Haru-chan (Brak e-maila) 18:02 10-07-2008
Dziękuję za komentarze ^^
Nozomi (Nozomi@onet.eu) 04:52 15-08-2008
Bardzo mi się podobało;D nawet jeżeli było trochę za słodkie to i tak czyta się z przyjemnością:] w wielu opowiadaniach denerwują mnie sztuczne dialogi na szczęście tu ich nie znalazłam;D(a przynajmniej nie przypominam sobie teraz ;P)
dawno nie dodawałeś żadnego opowiadania wiec zastanawiam się czy jeszcze coś piszesz?T_T mam jednak nadzieje że tak (nadzieja matką głupich ale każda matka kocha swoje dzieci prawda?)
pozdrawiam
Haru-chan (Brak e-maila) 21:10 30-08-2008
Bardzo Ci dziękuję Nozomi. ^^ Piszę, piszę, ale na razie jakoś mi się nie wysyłało... chyba najwyższa pora. Zamierzam zrobić korekty kolejnych opów i wtedy je powysyłam... ^^ Skoro Ktoś to czyta...
Nozomi (Nozomi@onet.eu) 16:00 07-09-2008
Miło mnie zaskoczyłeś w takim razie nie pozostaje mi nic innego jak grzecznie czekać
Nozomi (Nozomi@onet.eu) 18:00 18-10-2008
Czy jeżeli powiem że wciąż czekam na Twoje nowe opowiadania to będę upierdliwa? Trudno i tak to powiem
Nie żebym Cię poganiała ale nie znęcaj się nade mną zbyt długo;P Cierpliwość nigdy nie była moją mocną stroną |
|
| Dodaj komentarz |
|
Zaloguj si, eby mc dodawa komentarze.
|
| Oceny |
|
Dodawanie ocen dostpne tylko dla zalogowanych Uytkownikw.
Prosz si zalogowa lub zarejestrowa, eby mc dodawa oceny.
Brak ocen.
|
|
| Logowanie |
Nie jeste jeszcze naszym Uytkownikiem? Kilknij TUTAJ eby si zarejestrowa.
Zapomniane haso? Wylemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
| Nasze projekty | Nasze stałe, cykliczne projekty
|
| Tu jesteśmy | Bannery do miejsc, w których można nas też znaleźć
|
| Shoutbox | Tylko zalogowani mog dodawa posty w shoutboksie.
Archiwum
|
|
