Ariel-chan napisał/a:
No więc tak, miałam coś napisać ogólnie o tym co już przeczytałam ^^'
Nie umiem pisać recenzji i w ogóle już nic nie pamiętam, ale kit xD

Na pierwszy ogień może to, co najlepsze, czyli "Siewca historii". (którego ciągle chcę nazywać "siewcą wiatru", jak się pomylę, to nie moja wina >.> xD)

Sprawy technicznze
Wydanie niezmiernie mi się podoba, lepiej od poprzednich tomików (wszystkich w sumie) - lśniąca okładka, ładna, duża czcionka z dużymi odstępami, szary papier (co dla mnie osobiście jest plusem, bo ledwie trawię czytanie na śniegowo białym papierze -.-). Do tego rysunki - niektóre - śliczne, moi "rysunkowi" faworyci to zdecydowanie Vezran, Rodan i złodziej (kuźwa zapomniałam, sorki @.@) A moimi ulubieńcami zostali na mur beton Sinne i Vezran :D No i Arlic, ale wolałam Sinnego, nie wiem czemu O.o (no dobra wiem - za te motylki i koliberki! xD) Jeżeli chodzi o rysunek okładkowy no cóż - nie jest zbytnio piękny, większości ludziom się nie podoba... mi się tam nawet podoba, aczkolwiek faktem jest że pasuje do treści jak ksiedzu baletki (czyli wcale, jakby ktoś jednak uważał że księdzu baletki pasują xD).

Ariel-chan napisał/a:
Co do treści... Na początku trochę za dużo seksu - nie żeby mnie to jakoś raziło, w końcu jestem yaoistką, ale jednak... Trochę za dużo naraz. Poza tym, historia nie była jakoś... nieprzewidywalna. Ale mnie to nie przeszkadzało, bo ja lubię wiedzieć co będzie, domyślić się... i przede wszystkim, czytałam z takim "bezpieczeństwem", czyli świadomością (mimo że przecież pierwszy raz na oczy tekst widziałam!), że nikomu nic nie grozi - niecierpię kiedy bohaterowie giną, zwłaszcza moi ulubieńcy. Mam nadzieję że to nie będzie spojler, jakby co - Namidzia, oznacz to jakoś, bo ja nie umiem O.o Ale chyba nie jest, bo ja miałam takie wrażenie od pierwszych stron xD

Ariel-chan napisał/a:
Humor był piękny, momentami się pozbierać ze śmiechu nie umiałam. Vezran pod koniec "wymiatał" xD Ogólnie tak, uśmiałam się, może łez nie uroniłam, ale dramatów też trochę było, więc czasami mi było szkoda bohaterów, to też na plus :D Wszystkich nie polubiłam, ale co tam, nie o to chodzi w ksiazkach :D I tak się dziwię, że ja Arliczka polubiłam - uważałam go za jednego z dwóch głownych bohaterów, a ja z samej ZASADY głownych NIE LUBIĘ, więc to zawsze coś :D No, nie wiem, co by tu jeszcze napisać. Podobało mi się, od strony technicznej, nic mi nie zgrzytało, lekko się czytało... No, czasem nudziły mnie te "powroty do przeszłości" i denerwowało rozczłonkowanie - lubię podzielone teksty, KOCHAM WRĘCZ, ale tutaj części były zbyt krótkie jednak, nawet jak dla mnie. Ale to mankamenty i moje czepialstwo tylko ^^ Bardzo mi się podobała :D

Sitriel napisał/a:
Na temat "Siewcy" mogę się śmiało wypowiedzieć. Ogólnie podobało mi się, czytało się fajnie i szybko. Dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła ^^, a to u mnie wielki komplement, bo mogę zacząć czytać coś co ludzie określili jako warte przeczytania, by po kilkunastu stronach rzucić to w kąt i zakląć, że wydałam kasę na zmarnowanie.

Ale do rzeczy. Od strony technicznej nie znalazłam niczego co przeszkadzałoby w czytaniu. Najwyżej rzuciło mi się w oczy kilka literówek, ale to jest do poprawy. Jeśli chodzi o okładkę to jedynym dla mnie minusem jest to, że była pokolorowana kredkami, a kredki w druku wychodzą kiepsko jeśli nie są dobrej jakości. Wiem z doświadczenia i nie mówię tego ze złośliwości. Broń Boże! Po prostu rysunki na okładki lepiej robić w digitalu albo ewentualnie markerami, bo to daje zdecydowanie lepszy efekt. Sam art jest naprawdę cudny i widać, że włożono w niego masę pracy. Widać, że nie jest zrobiony na tzw hura. Pozostałe arty na tyłach książki też są cudne i brawa dla autorki i wielkie pokłony dla niej, bo odwaliła mimo wszystko kawał solidnej roboty.

Jeśli zaś chodzi o samą treść to nie uważam, żeby tam było za dużo seksu. W końcu to powieść yaoi. Jakby tam seksu nie było to wyszłoby shonen-ai. Poza tym powiedzmy sobie szczerze... W Polsce ze świeczką szukać pozycji tego typu i Namida naprawdę się postarała pisząc taką cegłę. Kto miał w łapkach to wie o czym mowa. XD Na początku nie mogłam się zorientować kto jest kim, ale w miarę rozwoju akcji wszystko się rozwiązało. Innym elementem na duży plus był dla mnie humor. W kilku miejscach po prostu śmiałam się na głos.

Crimsone napisał/a:
Siewca powiadacie. Otwieram oczka, patrzę CEGŁĄ - a wszystkie cegły miłe są sercu Crimsonka. Pierwszy plus.
Co do treści. Namida jak zwykle pokazała kawał kunsztu literackiego. Jest mnóstwo barwnych postaci - postaci w jej twórczości uwielbiam najbardziej, są nie dość, że barwne, one żyją własnym życiem, nie udało mi się spotkać u żadnego innego autora tak wielowymiarowych bohaterów. I ich jest TYLU. I nawet nie wiem kogo lubię najbardziej - czy małomównego barbarzyńce, czy bezczelnego dzieciaka, czy genialnego skrytobójcę - NIE UMIEM SIĘ ZDECYDOWAĆ!!!! Drugi plus.
Fabuła. TAKA fabuła. I szybko i ciekawie i z polotem. Zaskakuje, zwodzi i dopada znienacka. No, kto się skapnął kim jest Liru? Ja nie! I to kocham! I dzieje się jednocześnie w kilku miejscach i człowiek, aż żałuje, że nie umie szybko czytać, żeby zobaczyć co będzie dalej! Trzeci plus.
Yaoi. Na scenki, które występują i obficie i ze smakiem spuszczę zasłonę milczenia. Zadowolonego milczenia. Czwarty plus.
Podsumowując - jest miodzio. Pewnie, że nie idealnie, bo kilka potknięć stylistycznych, ale kicham na nie i pieję. Książkę czyta się świetnie - nie chce się jej odkładać - zajęła mi równiutko dwa wieczory i były to nader przyjemne spędzone wieczory. Polecam zarówno miłośnikom fantasy jak i yaoi (a są tu nie-miłośnicy?). Jest super.

An-Nah napisał/a:
Luźna refleksja która mnie nagle naszła: a może związek Cruxa i Artu to pastisz schematycznego jaojcowego związku, w którym seme-hipermacho molestuje masochistyczneog uke...?